Als er al een vorm van hulp of begeleiding is, is men gewend aan misschien 1 x per week een bezoekje. Wij maken graag duidelijk dat dit een ander soort hulpverlening is.
Het open doen en een vreemde binnenlaten is vaak erg stressvol.
Het is nogal wennen voor een hoarder om iemand in de woning toe te laten; dit gebeurde immers nooit? De rekensom 3 x 12 uur in een week tijd, levert veel meer resultaat op dan 12 x 3 uurtjes
verspreid over 12 weken.
Ik maak de vergelijking 'verhuizen naar je eigen huis'.
Een verhuizing plan je ook zorgvuldig van te voren; je denkt na over hoeveel verhuisdozen je nodig zult hebben, je denkt na over hoe je de woning wilt inrichten, je gooit weg wat je
niet mee wilt nemen naar je nieuwe huis....
Een echte verhuizing kun je ook niet spreiden over 12 weken.
Je bereid je goed voor voordat de verhuizers op de stoep staan en in een mum van tijd is alles in de verhuiswagen geladen. Het uitladen bij het nieuwe huis is ook een kwestie van uren, en niet
van weken.
En dan de grote vraag: Waar begin je?
Het antwoord is: Maakt niet uit, als je maar begint!!
Je komt van het een in het ander, en gaandeweg komt er vast een logische volgorde.
Het is handig te kijken waar je het snelst het meeste ruimte kunt winnen.
Vaak is dat een berging, een schuur, een zolder.
Ondanks dat dit wellicht niet klinkt als prioriteit, is het dat wel.
Je kunt namelijk pas echt opruimen als je plek hebt om spullen te kunnen uitstallen, beoordelen en sorteren.
In een berging of schuur, of op een zolder staan bovendien vaak spullen waarbij een minder emotionele binding ervaren wordt. Of deze ruimten zijn sowieso al in gebruik voor opslag van spullen
die eigenlijk weg moeten!
Voor de volgende afspraak is het voor de hoarder heel erg fijn vooraf te weten wat er gaat gebeuren. Probeer helder te krijgen wat prioriteit heeft, zorg voor de benodigde materialen (vuilniszakken, opslagboxen, milieupas) zodat je meteen weer aan de slag kunt gaan.
Naar schatting leidt 4% van de Nederlandse bevolking aan hoarding (problematische verzameldrift).
Hulpverleners bieden vooralsnog met enige terughoudendheid behandeling aan.
De complexiteit van de stoornis gecombineerd met de lage lijdensdruk van de verzamelaar zelf vraagt creativiteit en vasthoudendheid van de hulpverlener.
Het grootste obstakel is: BEGINNEN.